Coron Calamian Group Filipijnen

Het mooie Coron

Positie 12.00.3 N - 120.12.9 O






Op 31.03.10 zijn we vroeg uit Galera vertrokken. Begon allemaal als een lekker rustig tochtje tot we bij Cape Calavite aankwamen.
De wind trok aan tot 38kn en behoorlijk hoge golven. Nu gaat het altijd wel wat meer te keer bij de punt van een eiland maar dit werd wel erg gortig. Ik bedacht me ineens dat een van de jongens in Galera over dit punt had verteld.
Ik ben natuurlijk een verteller en geen luisteraar :-)moet dat toch beter gaan doen. In ieder geval vond Hans het beter om de zwemvesten aan te trekken en aangelijnd te gaan zitten.  Nog geen twee minuten later viel de wind helemaal weg en zaten we er toch een beetje belachelijk bij.Achter ons konden we nog een hele tijd de schuimkoppen van de hoge golven zien.Heel vreemd. Na 70nm hebben we het anker laten zakken tussen de vissersbootjes in Mamburao.

De volgende stop was het beeldig plaatsje Sablayan waar we verwelkomt werden door de schoolkindertjes. Er sprongen gelijk een paar stoere jongetjes in het water om gedag te komen zeggen.

De volgende dag staat bij ons te boek als vlaggetjes dag. Onderweg kwamen we een vissersbootje tegen met twee gasten die maar aan het schreeuwen waren. We hadden zo iets van, wat moeten die twee.
Wat blijkt, ze wilden ons om hun vissersnetten heen leiden. Eentje stond met een vlag op de punt om de richting aan te wijzen. Ze bleven een tijdje naast ons varen en we hebben in een plastic zak een pakje sigaretten, aansteker en wat blikjes bier gedaan. Een van de jongens kon dat met een visnet opvangen. Na 100X thank you keerden ze om.  Heel leuk.

De ankerplaats in San Jose, het zuiden van Mindoro was niet veel aan. dus weer vroeg op pad richting Coron. Prachtige eilanden groep. De kaarten kloppen voor geen meter maar daar houden we steeds rekening mee.

Aangekomen hier in Coron gaan we zoek naar een ankerplekje. Hebben nog 16 meter zowel op de kaart als op de meter. Helaas nog geen seconde later BOEM, we liggen dus muurvast. Het is nu wachten op hoogwater om los te komen.


Later meer...

Het wachten op hoogwater heeft iets langer geduurd dan we dachten. We lagen dus al muurvast en het water bleef maar zakken. De motor, generator en wc's kregen geen water meer zo laag was het. De zenuwen gingen toch wel een beetje toeslaan want hoe laag kon het worden en wat, als we om zouden vallen. Bijna de hele nacht zijn we bezig geweest om de boot te stutten.
Met een genuaboom en een tweede anker aan de andere kant uitgebracht.
Het was meer op hoop van zegen dat we rechtop zouden blijven staan. De schatting is dat we uiteindelijk maar 90cm water over hadden.

Gelukkig, gelukkig ging om 4.00 vanochtend het water langzaam stijgen. Na een uur of vier stond er genoeg water onder de boot om de generator weer te starten. Met de hulp van 20 knopen wind ging de punt na een paar uur draaien en dreven we naar achteren. Met een noodvaart als ons stutwerk opgehaald, alleen de lijn van het tweede anker hebben we met een stootkussen overboord gegooid. Een paar aardige jongens hebben hem al opgevist en teruggebracht.

Zijn nu na 30 uur echt een beetje op en gaan zeker 24 uur slapen.
Verder geen bijzonderheden ;-).