maandag 30 november 2009

Pohnpei (Federated State of Micronesia)







Positie 06.57.9 N - 158.12.2 O





Onze tijd hier in Ponhpei zit er weer op. Toch wel heel bijzonder Micronesia, absoluut geen spijt van. De mensen zijn bijzonder vriendelijk,je durft hier nauwelijks iets te vragen, voor je het weet zit je alweer in auto en brengen ze je overal waar je naar toe wilt. Hebben dan ook maar snel een auto
gehuurd en hebben een beetje sight seeing gedaan. Het regent hier enorm veel. Hoorde vandaag dat ze dus de nr. 1 van de wereld zijn. Je moet toch ergens de beste in zijn. Ongeveer 4950 mm per jaar.

Zijn afgelopen week naar de Nan Madol Ruins gereden. Typisch iets voor ons, komen we daar, is er geen bootje om ons naar de ruïnes te brengen.
Die liggen namelijk op een klein eilandje voor de kust. Pech dus. Hebben het Pohn Dollap rond gereden en sjonge wat een armoe.
Heel veel mensen wonen tussen de mangroves onder wat golfplaten, geloof dat ik nog nooit zulke armoede tijdens de reis heb gezien.

Roken doen weinig mensen hier. Te duur. Ze kauwen op een soort noot met een beetje poeder in een bananenblad. Schijnt hetzelfde effect te hebben als roken, nou niet voor je tanden. Mocht er ergens nog een ambitieuze tandarts zijn, er is hier veel werk aan de winkel. Dat wordt overwerk want hun tanden rotten hier weg. Vooral bij de jongens die op dat spul kauwen.

Morgenochtend 1.12.09 hebben we een afspraak met immigratie en de rest van de uniformen om uit te klaren. Tonga - New Zealand is een zenuwachtig stuk, (900Nm) dit dus ook. Paar dagen geleden was er boven Guam nog een tyfoon. We liggen hier met 10 boten en iedereen heeft natuurlijk een mening.
Volgens de een komen er nog een paar tyfoons aan en volgens de ander is het veel te vroeg om te gaan. Zijn trouwens wel mensen die hier helemaal niet weggaan. 

Japanse tank uit de 2de wereldoorlog
Volgens de boeken moet het nu redelijk veilig zijn en de weerberichten zien er goed uit, maar je weet het natuurlijk nooit. Zoals het er nu uitziet komt er weinig wind maar zoals de Amerikaanse zeilers altijd zeggen " geen wind, dan gaat de motor aan, als we er maar veilig komen".

Na 26.000 nm ( ca. 47.000 km) zeilen denken wij er precies hetzelfde over. Zeilers uit Europa hebben toch nog vaak zoiets van, maar we hebben een zeilboot. Een havenmeester in Australië heeft een keer tegen mij gezegd dat hij die zeilers niet begrijpt, als er geen wind is gaan ze liggen dobberen en wachten op de volgende storm.

Wij gaan het er in ieder geval morgen op wagen en hopen dan na 7/8 dagen veilig in Guam aan te komen. Fietje komt 16.12 aan dus dan zijn we lekker op tijd..


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

.

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.