OPUA NEW ZEALAND.

We zijn dan op 18.01 's morgensvroeg vertrokken voor de tocht van 1120Nm naar NZ.De wind draaide al snel naar het noordoosten dus we hebben zo'n 6 dagen hoog aan de wind gevaren. Niet onze favoriete bezigheid maar het voordeel is dat je heel snel gaat en het nadeel, een hoop blauwe plekken door het gooi en smijt werk. We lagen zo goed op koers en gingen zo hard dat ik na 5 dagen de customs al een email had gestuurd dat we eraan kwamen.

Op 24.01 om 15.00 uur rook Hans iets vreemds en trok de machinekamer even open om te kijken of die lucht daar  vandaan kwam. Tot onze grote schrik stond er iets in brand. Hans kon niet gelijk zien wat, maar er brandde dus duidelijk iets. We zijn alle twee geen paniekzaaiers, maar dit was toch wel even erg eng. Hans heeft alle stroom gelijk uitgezet. Om het drama helemaal compleet te maken stond de accu, die wordt gebruikt om de motor te starten,te koken en de vonken spatten ervan af. Dus geen motor en de generator konden we ook niet meer starten dus ook geen stroom.

Hans en Jose waren ineens twee hele ouderwetse zeilers geworden, wie had dat ooit kunnen denken. Vanwege de stroom hebben we de ijskast en vriezer uit moeten zetten en het koffie apparaat kon dus ook niet aan. Als luxe zeiler heb ik natuurlijk weer geen trechter en koffiepot dus we hebben maar wat gevogeld met een soort van trechtertje en wc papier. Wat een armoe en dan 's nachts helemaal in het donker zitten.  In het begin konden we er nog om lachen maar die lol gaat er toch snel af. We waren zo'n 200Nm uit de kust dus nog een heel eind te gaan, zeker als je nog geen knoop per uur gaat.

Stroom was het eerste probleem wat moest worden opgelost en dus heeft Hans eerst onze Peter gebeld voor wat oplossingen. Peter heeft heel veel jaren bij ons in de fabriek de technische problemen opgelost en kwam met het idee om 4 andere accu's te koppelen om zo genoeg stroom te hebben om de generator te starten. En ja dat werkte prima, we hadden dan gelukkig weer stroom en de broodnodige koffie.
De wind was ondertussen helemaal weggevallen en we lagen een beetje te dobberen en dreven heel langzaam weer richting Australië. Uiteindelijk was dat wel even fijn, ik bedoel van de wind, want de zee was helemaal vlak zodat Hans makkelijker kon gaan sleutelen aan de motor.

De startrelais was doorgebrand en de Solonoid (geen idee wat dat is) was kapot waardoor de motor niet kon starten. Hans geeft nooit op, zelfs nadat ik een essentieel onderdeel(ik geloof dat het de startmotor was) uit mijn handen liet vallen en de koolborstels eruit vlogen. Denk dat hij me op dat moment wel kon vermoorden. 


Maar Jose is altijd het zonnetje in huis en houdt altijd de moed erin. Na uren en uren sleutelen was dan het moment gekomen om te proberen de motor te starten. Hij deed het gewoon in 1 keer. Beetje vreemde manier met startkabels en een schroevendraaier maar hij deed het weer. Heb even staan schreeuwen van de opluchting. Ben hartstikke trots op Hans, hij heeft het dan toch maar voor elkaar gekregen. Van top tot teen zwart en doodmoe, want hij had bijna niet geslapen, heeft hij gelijk het gas erop gezet.

Door de vertraging van 2 dagen was het eten bijna op dus we kregen een beetje haast. Hebben voor de zekerheid de motor niet meer uitgezet en zijn hier dan uiteindelijk op 27.01.09 om 23.00 na 9 dagen in Opua aangekomen. Liggen weer aan de F steiger, net als vorig jaar en zijn even aan het bijkomen van de gebeurtenissen.