maandag 28 mei 2007

Allebei 6kg lichter



 1    Papeete, Frans Polinesië










De wekker op 5 uur gezet want we willen bij daglicht gelijk weg. We hebben 450 mijl voor de boeg en hopen het in vier dagen te doen en donderdag 31.05 bij goed zonlicht in de rug aan te komen. Bijzonder prettig weer, klein windje, geen bijzonder hoge golven. We hadden al tegen elkaar gezegd als we er iets langer over doen is dat geen probleem, tot we woensdag de gribfiles (weerberichten) hadden opgehaald. Zag er niet echt gezellig uit na donderdag.
Vanaf vrijdag 25kn - 30kn wind voor enkele dagen, dus toch maar het gas erop gezet om op tijd aan te komen. Bleek achteraf heel verstandig.
We wisten dat in een Atoll aankomen niet altijd eenvoudig zou worden. Maar volgens het boek was Takaroa de eenvoudigste.

We zijn keurig op tijd en het is 14.00 uur als we de lagoon ingaan. Het lijkt inderdaad niet moeilijk tot we bij de eerste boei komen. Er steken overal grote rotsen boven het water uit en we schrikken ons te pletter. Hans, als altijd, even voorzichtig en we gaan met 2 kn zig zag er langs. De vaargeul wordt steeds smaller, de stroom steeds sterker en volgens de kaart moeten we bakboord uit. (voor de leek linksaf) tussen twee kardinalen (boeien met een aanduiding) door. Er staat echter maar 1 kardinaal. Die geeft aan dat we ten Noorden moeten passeren.
Ten Noorden zien we een kleine opening tussen de rotsen met woest kolkend wild water en een enorme stroming. Ten Zuiden geen rotsen en ziet alles er vredig uit.
Hans aarzelt en we drijven gevaarlijk richting rotsen.Maar besluit dan toch om op de kaart en de kardinaal te vertrouwen. Geeft gas en Pim duikt de kolkende massa in. We houden de adem in.
Pim neemt de horde moeiteloos en een paar minuten later zijn we in veilig vaarwater. Prima dit hebben we gehad denken we. We kruipen met 2 kn verder om te kijken waar we kunnen ankeren. Volgens de pilot aan de overkant van de lagoon.

Geen boei gezien, wel veel ballen van allerlei kleuren, volgens mij wel 100. Ze kweken hier parels. Aan de ballen hangen lange lijnen naar houten kisten op de bodem. 1x zo'n lijn raken en je schoef slaat vast. Dan moet je onder water om hem los te snijden.


We hebben er geen lekker gevoel over. Die 100 ballen worden er wel 1000 en we weten nog steeds niet waar we naar toe moeten.
Moet zeggen de paniek sloeg bij mij wel toe. We zijn in een mijnenveld terecht gekomen. Uiteindelijk worden we opgeroepen over de marifoon dat we beter helemaal terug kunnen gaan en voorzichtig het eiland rond langs de kust naar de overkant. Deze kant van de lagoon is aan lagerwal en daar willen we beslist niet liggen met de harde wind op komst.

Het was inmiddels 17.00 uur geworden en over een uurtje is het donker dus Hans krijgt haast want ook langs de kust liggen die ballen en dan zie je ze niet meer. Oké Joos zegt hij we gaan het
gewoon wagen we steken schuin over. Als jij op de punt gaat staan dan zie je die ballen goed en kan je me aanwijzingen geven.
Leuk gezegd "Dan zie je de ballen goed" ik zie er geloof ik wel een miljoen.
Sta heel druk te zwaaien, beetje stuurboord, beetje bakboord neeeeeeeeeeeee toch stuurboord. Shit wat een gedoe. Met een eindeloos motor aan, motor uit, glijden we door het oerwoud van ballen.
Gelukkig net voor donker zijn we aan de overkant en kunnen we het anker uitgooien voor een prachtig wit bounty strand met palmen. Sta er nog versteld van dat we dit zonder schade hebben gedaan en hebben 2 uur nodig om bij te komen.

We hebben besloten hier een week te blijven liggen. Ten eerste omdat je hier fantastisch rustig ligt, bedoel hier mee het water. De boot ligt stil !!!!!!!!!! Dat is in weken niet gebeurd. We hebben gewoon rust nodig. In 8 weken 4400 Nm ( voor de leek zo'n 8000 km) is een beetje veel. Zijn allebei 6 kg afgevallen dus tijd om een beetje gas terug te nemen. Het zijn misschien niet de mijlen die je doet maar het constante door elkaar geschud worden, bij elke pas die je doet je vasthouden.

Gisteren kwamen er twee gasten om parels te verkopen. Zwart uiteraard. Maar het is heel streng geregeld en als je een bezoekje van de douane krijgt,wat we al een keer hebben gehad, dan moet je een certificaat van echtheid hebben. Zo niet dan krijg je een hoge boete of ze nemen je boot in beslag.
Nou parels staan me niet en ik vind ze niet eens mooi. Om nou zo'n risico te nemen en de rest van de reis hier in een plagge hut te zitten daar voelen we niets voor.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

.

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.