Op Zaterdag 21.4.07 zijn we dan om 12.00 uur vertrokken uit Santa Cruz Galapagos voor de reis naar de Markies met als bestemming Hiva Oa de afstand 3000 mijl.
De eerste paar dagen gingen niet echt snel, hadden geen of nauwelijks wind. Hebben de balloner naast de genua erbij gezet en gaan dan ook iets sneller.
25.4.07 de wind trekt behoorlijk aan en we zitten een beetje in ons maag met die balloner, die moet eraf zodra het weerrustiger is. Nou de wind ging wat liggen en wij razendsnel de boot gedraaid met de kop in de wind om de balloner eraf te halen.
Je raadt het niet plotseling 25 kn wind en de balloner scheurde zo weg. Nou ja, we hebben de gennaker en de mizzenballoner ook nog. Had wat groente, eieren en fruit gekocht bij Fernando in San Christobal en binnen een paar dagen begon alles al te stinken dus het is allemaal linea recta overboord gegaan. Tenslotte hebben we ook Centrum + stinkt niet en neemt geen ruimte in.
De golven zijn inmiddels wat hoger geworden maar allemaal redelijk goed te doen. Wachtlopen en slapen gaat voor ons doen echt aardig.
Heb mij inmiddels ontwikkeld als een echte bakker. Tover het ene na het andere brood uit de oven. Heb dat allemaal te danken aan een mini boekje nog gekocht bij de Konmar "hoe het eenvoudigst en snelst een brood te bakken". Kijk daar houd ik van.
27.4.07 14.00 uur. Apparatuur valt allemaal volledig uit en hebben alleen het kompas nog. Beetje paniek, wat nu, wat kan er zijn.Tot Hans zich ineens een gesprek met een Engelsman herinnerde dat in de buurt van een oorlogsschip je apparatuur uitvalt.
En ja hoor over de marifoon: Ship with white sails, please answer. Ik zeg nog heel stom heeft hij het tegen ons denk je hahahah
De American Navy met een hoop vragen, waar we vandaan kwamen en waar we naar toe gingen, geboortedatums enz.
Na het gesprek bedankte hij ons voor de medewerking, wenste ons een goede reis en floep de apparatuur deed het weer. Bizar toch he dat ze zo maar als uitschakelen.
De dagen vliegen eigenlijk voorbij omdat je in een totaal ander slaapritme zit. Ik heb veel de hondenwacht gedaan (tussen 3.00 - 6.00 uur)
Waarom dat nou zo heet weet ik eigenlijk ook niet maar had daar helemaal geen moeite mee en heb veel gelezen. Ben wel gewoon lekker binnen blijven zitten met de radar aan. Hans heeft tijdens zijn wachten veel zitten klaverjassen op de computer en naar muziek geluisterd die Fietje hem had meegegeven.
6.5.07 we hebben de motoruren en generatorstand opgenomen en valt allemaal best mee. Motoruren 25 Generatoruren 27 Nog diesel zat dus.
Hebben onderweg niet veel gezien, een paar vogels een school dolfijnen en Hans vanuit de verte twee walvissen.
13.5.07 Met nog 156 mijl te gaan hebben we uit zitten rekenen dat we maandag 14.5.7 ca. 16.00 - 17.00 moeten kunnen aankomen. De wind is totaal weggevallen en we hebben geen zin om met 2 tot 3 kn te gaan liggen dobberen.
Sommige zeilers krijgen hier een rolling van maar wij hebben lekker de motor aangezet na 22 dagen op zee wil je ook wel weer een keer land zien.
14.5.07 Ja hoor Hiva Oa zien we al in de verte. Heb me nog even snel opgemaakt, want je wil er toch een beetje redelijk uitzien als je aankomt. We varen langs het eiland op weg naar de ankerplaats. Het is werkelijk prachtig hier. Alles is heel mooi groen. Hans zegt nog het zal hier wel behoorlijk regenen.
Om 16.00 uur gooien we het anker uit in de Taahuku Bay Atuona Hiva Oa. We zijn best trots op ons zelf. Hebben het in 23 dagen gedaan met z'n tweeën.
Waar we ook heel erg blij mee waren, waren de e-mails van Fietje elke dag met al haar gekkigheid en leuke verhalen. Is echt heel fijn als je een tijd onderweg bent. Bedankt schat dat je ons altijd steunt.
Hiva Oa - Atuona
15.5.07 Na een redelijk echte nacht slaap moeten wij ons gaan inklaren bij de Gendarmerie. Het is 40 min. lopen in die hitte en nog een berg op ook. We krijgen gelukkig een lift want taxi's kennen ze hier niet. Liften hoort er hier gewoon bij, je wordt vanzelf wel door iemand opgepikt. Het inklaren ging heel eenvoudig, die beste man moest alleen een reisplan weten. Stond een seconde met mijn mond vol tanden maar heb gewoon een paar eilanden waar ik wat van had gelezen opgenoemd en hij was tevreden.
Hebben voor een dag een auto gehuurd om wat dingen te gaan bekijken. Zijn naar het graf van Jac. Brel en Paul Gauguin geweest. Wilden nog een paar andere dingen gaan bezichtigen maar de wegen waren inmiddels onbegaanbaar geworden. Het regent hier behoorlijk veel dus.
De ankerplaats is niet bepaald rustgevend hier. We liggen 24 uur te schudden en besluiten na het dieselen en de boodschappen te vertrekken naar het volgende eiland.
Tahuata
23.5.07 Na eerst een poging te hebben gedaan in de Hana Moe Noa baai, waar we werden overvallen door ca 1000 vliegen zijn we om de hoek gaan liggen in de Baie Du Putain. De hoeren zijn allang vertrokken maar toch wel grappig. Is iets uit de tijd van Capt.Cook.
24.5.7 is een gedenkwaardige dag geworden. Vooraan deze baai heb je een mini strandje met grote keien waar je met je bootje moet aanleggen.
Dus wij 's morgens op weg om stokbrood te halen. Zijn bijna bij het strandje, kijken achterom en zien een onwijs hoge golf op ons afkomen.
Hans roept nog houdt je vast maar er was geen houden aan. Zijn omhoog geslingerd onderwater terechtgekomen met het bootje boven op ons.
Daarna door een tweede golf op de keien gegooid. Hans had mij zo goed vast dat hij zowat mijn arm uit het lid heeft getrokken. Ondertussen waren er al drie man uit een auto gesprongen en hebben ons en het bootje uit het water gehaald. Buiten de bulten, schrammen en blauwe plekken hebben we niets gebroken. Daar stonden we dan onder de modder en te trillen op ons benen.
Gelijk kwam er een man aanlopen heeft ons meegenomen naar zijn huis waar hans buiten werd afgespoten en ik door zijn vrouw onder de douche ben gezet. Zag er daarna beeldig uit in mijn sarong, nieuwe T-shirtje en een hele grote blauwe onderbroek. We kregen koffie en moesten wat eten. Hebben daar een uurtje zitten bijkomen en zijn naar de bakker gegaan die steeds zijn lachen niet kon houden over het gebeurde. Wilde ons ook verwennen en kwam met meloen aan. Uiteindelijk hebben andere mannen het bootje naar een soort van kade gebracht en in het water gelaten.
Hielpen ons bij het instappen en ja hoor met een sarong kan je geen bootje in dus ik dat ding uitgedaan en daar stond ik dan in mijn grote blauwe onderbroek.!!
Wat dus eigenlijk de meeste indruk op mij heeft gemaakt op deze eilanden is de enorme vriendelijkheid gastvrijheid en hulpvaardigheid van deze mensen.
We blijven hier nog een paar dagen voor we naar de Tuamotu Archipel gaan. Vandaar uit is het plan naar Bora Bora te gaan en dan Tahiti waar Fietje naar toe komt.
Foto's komen later want de internet mogelijkheden zijn nul.
En ja hoor over de marifoon: Ship with white sails, please answer. Ik zeg nog heel stom heeft hij het tegen ons denk je hahahah
De American Navy met een hoop vragen, waar we vandaan kwamen en waar we naar toe gingen, geboortedatums enz.
Na het gesprek bedankte hij ons voor de medewerking, wenste ons een goede reis en floep de apparatuur deed het weer. Bizar toch he dat ze zo maar als uitschakelen.
De dagen vliegen eigenlijk voorbij omdat je in een totaal ander slaapritme zit. Ik heb veel de hondenwacht gedaan (tussen 3.00 - 6.00 uur)
Waarom dat nou zo heet weet ik eigenlijk ook niet maar had daar helemaal geen moeite mee en heb veel gelezen. Ben wel gewoon lekker binnen blijven zitten met de radar aan. Hans heeft tijdens zijn wachten veel zitten klaverjassen op de computer en naar muziek geluisterd die Fietje hem had meegegeven.
6.5.07 we hebben de motoruren en generatorstand opgenomen en valt allemaal best mee. Motoruren 25 Generatoruren 27 Nog diesel zat dus.
Hebben onderweg niet veel gezien, een paar vogels een school dolfijnen en Hans vanuit de verte twee walvissen.
13.5.07 Met nog 156 mijl te gaan hebben we uit zitten rekenen dat we maandag 14.5.7 ca. 16.00 - 17.00 moeten kunnen aankomen. De wind is totaal weggevallen en we hebben geen zin om met 2 tot 3 kn te gaan liggen dobberen.
Sommige zeilers krijgen hier een rolling van maar wij hebben lekker de motor aangezet na 22 dagen op zee wil je ook wel weer een keer land zien.
14.5.07 Ja hoor Hiva Oa zien we al in de verte. Heb me nog even snel opgemaakt, want je wil er toch een beetje redelijk uitzien als je aankomt. We varen langs het eiland op weg naar de ankerplaats. Het is werkelijk prachtig hier. Alles is heel mooi groen. Hans zegt nog het zal hier wel behoorlijk regenen.
Om 16.00 uur gooien we het anker uit in de Taahuku Bay Atuona Hiva Oa. We zijn best trots op ons zelf. Hebben het in 23 dagen gedaan met z'n tweeën.
Waar we ook heel erg blij mee waren, waren de e-mails van Fietje elke dag met al haar gekkigheid en leuke verhalen. Is echt heel fijn als je een tijd onderweg bent. Bedankt schat dat je ons altijd steunt.
Hiva Oa - Atuona
15.5.07 Na een redelijk echte nacht slaap moeten wij ons gaan inklaren bij de Gendarmerie. Het is 40 min. lopen in die hitte en nog een berg op ook. We krijgen gelukkig een lift want taxi's kennen ze hier niet. Liften hoort er hier gewoon bij, je wordt vanzelf wel door iemand opgepikt. Het inklaren ging heel eenvoudig, die beste man moest alleen een reisplan weten. Stond een seconde met mijn mond vol tanden maar heb gewoon een paar eilanden waar ik wat van had gelezen opgenoemd en hij was tevreden.
Hebben voor een dag een auto gehuurd om wat dingen te gaan bekijken. Zijn naar het graf van Jac. Brel en Paul Gauguin geweest. Wilden nog een paar andere dingen gaan bezichtigen maar de wegen waren inmiddels onbegaanbaar geworden. Het regent hier behoorlijk veel dus.
De ankerplaats is niet bepaald rustgevend hier. We liggen 24 uur te schudden en besluiten na het dieselen en de boodschappen te vertrekken naar het volgende eiland.
Tahuata
23.5.07 Na eerst een poging te hebben gedaan in de Hana Moe Noa baai, waar we werden overvallen door ca 1000 vliegen zijn we om de hoek gaan liggen in de Baie Du Putain. De hoeren zijn allang vertrokken maar toch wel grappig. Is iets uit de tijd van Capt.Cook.
24.5.7 is een gedenkwaardige dag geworden. Vooraan deze baai heb je een mini strandje met grote keien waar je met je bootje moet aanleggen.
Dus wij 's morgens op weg om stokbrood te halen. Zijn bijna bij het strandje, kijken achterom en zien een onwijs hoge golf op ons afkomen.
Hans roept nog houdt je vast maar er was geen houden aan. Zijn omhoog geslingerd onderwater terechtgekomen met het bootje boven op ons.
Daarna door een tweede golf op de keien gegooid. Hans had mij zo goed vast dat hij zowat mijn arm uit het lid heeft getrokken. Ondertussen waren er al drie man uit een auto gesprongen en hebben ons en het bootje uit het water gehaald. Buiten de bulten, schrammen en blauwe plekken hebben we niets gebroken. Daar stonden we dan onder de modder en te trillen op ons benen.
Gelijk kwam er een man aanlopen heeft ons meegenomen naar zijn huis waar hans buiten werd afgespoten en ik door zijn vrouw onder de douche ben gezet. Zag er daarna beeldig uit in mijn sarong, nieuwe T-shirtje en een hele grote blauwe onderbroek. We kregen koffie en moesten wat eten. Hebben daar een uurtje zitten bijkomen en zijn naar de bakker gegaan die steeds zijn lachen niet kon houden over het gebeurde. Wilde ons ook verwennen en kwam met meloen aan. Uiteindelijk hebben andere mannen het bootje naar een soort van kade gebracht en in het water gelaten.
Hielpen ons bij het instappen en ja hoor met een sarong kan je geen bootje in dus ik dat ding uitgedaan en daar stond ik dan in mijn grote blauwe onderbroek.!!
Wat dus eigenlijk de meeste indruk op mij heeft gemaakt op deze eilanden is de enorme vriendelijkheid gastvrijheid en hulpvaardigheid van deze mensen.
We blijven hier nog een paar dagen voor we naar de Tuamotu Archipel gaan. Vandaar uit is het plan naar Bora Bora te gaan en dan Tahiti waar Fietje naar toe komt.
Foto's komen later want de internet mogelijkheden zijn nul.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
.
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.